De belegger is een zuurpruim
Op het podium schrokken Peter Bakker van TNT Post, George Möller van Robeco en Ronald Kasteel van Ordina zichtbaar van deze protectionistische angststuip. Dit is een nieuw fenomeen. De aandeelhouder is tegenwoordig zedenmeester in plaats van een ongezonde opportunist die zijn geld investeert in hoogrenderende bedrijven. Terwijl de topmannen jubelden over de opkomende wingewesten in China en India, vooral Bakker ruikt goud op de exploderende binnenlandse markten, weigeren de grijzende aandeelhouders mee te gaan in deze juichverhalen van de globalisering.
Hans Wijers van AKZO Nobel proefde deze paradoxale sfeer ook. Ook hij keek verwonderd op toen hij werd geconfronteerd met het gehuil over het verlies van ABN Amro. De oud-minister merkte fijntjes op dat zijn bedrijf nu juist een buitenlandse partij probeert op te eten (ICI): 'You win some, you lose some', sprak hij pesterig.
Ja, fraai zag het er niet uit in de RAI: het was alsof de geest van het kleinburgerlijke kabinet ook was ingedaald in de beleggende medemens. Is dit bokkige gedrag verstandig voor uw rendementen? Natuurlijk niet. De Chinezen, Indiërs en de Russen hebben een Peter Stuyvesant-mentaliteit die bij ons al een tijdje ontbreekt. Wijers, die onlangs een handtekening plaatste onder een brandbrief van multinationals aan het kabinet, pakte de statistieken er bij om ons wakker te schudden. Onze concurrentiepositie is verzwakt, rekende hij voor. We staan tiende op de wereldranglijst. Bijna tien jaar geleden stonden we in de top 5, merkte hij op. Was dat niet in de tijd dat hij EZ-minister was? 'Dat moet een coïncidentie zijn geweest', grinnikte hij vals.
Wijers heeft helaas gelijk. Nederland is een jammerende middenmotor aan het worden. In veel opzichten presteren we slecht. In een vergelijkend onderzoek naar de concurrentiekracht onder 178 landen staan we zelden bij de beste jongens. Op het gebied van 'een bedrijf starten' staan we nog onder Afghanistan, Tonga en Panama. En ons werkgelegenheidsklimaat is te vergelijken met dat van Ethiopië, Albanië of Rwanda, met dank aan onze bange politici. Op één gebied staan we wel in de top tien. In Nederland is het gemakkelijk om te stoppen met zakendoen. Tja, hoe zou dát nou komen?