Met de vlam in de pijp
U bent het niet vergeten. Het was zonder twijfel één van de meest wanhopige faillissementen uit onze industriële geschiedenis. Maart 1993 ging de vrachtwagenfabrikant met een donderend geraas onderuit, alleen al in Nederland verloren 5500 mensen hun baan.
DAF
Brabantse ondernemers begonnen geld in te zamelen om de arme drommels van 1000 gulden te kunnen voorzien. De fiscus beloofde grootmoedig de uitkering niet te zullen belasten. Bij het woordje DAF zullen de meeste mensen de beelden van stakende, huilende en woedende werknemers op het netvlies krijgen. Hopeloos.
Naast DAF wankelden Fokker, Begemann en Hoogovens, was de scheepvaartindustrie grotendeels ontmanteld en probeerde de minister van Economische Zaken Koos Andriessen met een Industriefonds zonder succes resterende industriële ambities nieuw leven in te blazen.
Verkoop Paccar
In relatieve stilte heeft zich een klein wondertje voltrokken. De indertijd fel bekritiseerde herstart, waarbij banken en overheden de beste delen uit de boedel trokken en nieuw leven in bliezen, vormde de basis. De verkoop aan het Amerikaanse Paccar deed de rest. Nog eventjes en DAF is qua aantallen werknemers groter dan het was. DAF (5000 werknemers) gaat de komende jaren 1000 tot 2000 mensen aannemen. De productie van het aantal trucks gaat omhoog van 160 naar 300 per dag. Het Europees marktaandeel is nu bijna 15 procent (na Mercedes en MAN de grootste), 5 procent meer dan zes jaar geleden.
Ingenieurscultuur
Waarom is dit gelukt? DAF heeft een typische ingenieurscultuur (net als Fokker indertijd). Een cultuur waarbij het ontwikkelen van hele goede producten centraal staat. Een cultuur die gebaat is bij rust, waar de kost voor de baat uit mag gaan. Een cultuur die steeds minder wordt gewaardeerd in een beursgenoteerde omgeving, waar immers ieder kwartaal duidelijkheid moet worden verschaft, beloftes moeten worden gedaan, etc. Één van de redenen waarom DAF indertijd kapot ging was de wanhopige poging om én de beste vrachtwagens te bouwen én ieder kwartaal aan de verwachtingen van beleggers te voldoen.
Oud-bestuursvoorzitter Ir. Van der Padt deed gewoon niets liever dan nadenken over de beste vering. Al dat gedoe op de beurs vond hij helemaal niet interessant. Al weer 14 jaar krijgen de ingenieurs onder de vleugels van Paccar weer de ruimte om te doen waar het zo vreselijk goed in is hele goede vrachtwagens bouwen. En dat geeft de burger toch moed. Nou maar hopen dat de in het nieuwe regeerakkoord voorgestelde Taskforce 'Technologie, Onderwijs en Arbeidsmarkt' op tijd op stoom komt om het bedrijf op tijd van een paar duizend slimme technici te voorzien.
Lees ook:
> CV Harrie Schippers, CEO DAF
> CV Jos Habets, CFO DAF
> Aad Goudriaan nieuwe CEO Bosal groep, Harrie Schippers opvolger als CEO DAF
> DAF-topman Aad Goudriaan in conflict met OR
> Raad van Bestuur DAF