De slappe thee van de commissie Frijns
De meldingsplicht voor aandeelhouders wordt verhoogd en eigenaren moeten hun intenties melden. De commissieroept de voorzitter van de algemene aandeelhoudersvergadering zelfs op om de spreektijd voor aandeelhouders te bekorten. Nóg korter? Bij de recente ABN Amro vergadering werden er door president-commissaris Martinez al behoorlijke pogingen gedaan om kuitenbijtertje Peter Paulde Vries af te kappen, terwijl hij toch relevante vragen opwierp.
Het zijn typische voorstellen van regenten en bestuurders die hun stoelpoten voelen kraken. Zij regeren en zij passen op de centen. Het is merkwaardig dat eigenaren moeten uitleggen wat hun intenties zijn. Die liggen namelijk nogal voor de hand: rendement maken. Het lijkt wel alsof geld verdienen en het terugkrijgen van je investeringen iets strafbaars aan het worden is. Als aandeelhouders hun geld in een bedrijf stoppen (bijvoorbeeld ABN AMRO) dan is het toch niet raar dat je na een tijdje eens gaat informeren of het wat oplevert? De commissie Frijns heeft een politiek pamflet geschreven dat gespeend lijkt van elke notie van globalisering en internationalisering. Dat blijkt ook uit de kleine opstand die al is uitgebroken rondom het rapport. Commissielid Kees Cools, hoogleraar ondernemingsfinanciering en partner bij Boston Consulting Group, neemt in De Volkskrant al opvallend afstand van zijn voorzitter Jean Frijns. ‘De commissie heeft een goed gevoel voor de hoek waaruit de politieke wind waait. Maar ik had het liefst gehad dat de commissie-Frijns zelf 180 dagen bedenktijd had genomen. Ik krijg de indruk dat het gelegenheidsaanbevelingen zijn.’ Zo is het natuurlijk. De christen-socialisten staan alweer te handenwrijven. Het CDAwil nog verder gaan en de PvdA zal wel weer roepen om verplichte werknemerscommissarissen. Frijns heeft dat nog niet voorgesteld, maar zinspeelt er al wel op ‘diversiteit’ in de raad van commissarissen. In december zal de commissie daar verdere plannen voor lanceren. Het dissidente commissielid Cools vreest nu al voor herhaling van 'de donkere jaren tachtig'. ‘Aandeelhouders leveren de helft van de commissarissen, werknemers de andere helft. De raad van commissarissen wordt het vervolgens nooit eens en het management kan doen wat het wil: kapitalisme van de managers.’ Wéér raak. Frijns steunt de managers in hun strijd tegen een afbrokkelend machtsbastion. Ze staan achter de verkeerde types. Jaap van Duin, de jarenlange beleggingsexpert bij Robeco, beschreef deze tendens prachtig in De Volkskrant. Het zijn niet de aandeelhouders die er een puinhoop van maken, het zijn de managers die bedrijven op de roulettetafel leggen, zeker als ze een hoge bonus ontvangen bij een overname. Frijns stelt voor om deze exorbitante exit-regelingen openbaar te maken. Meteen doen. En meteen optreden op de AVA, althans als je daar nog de kans toe krijgt.