Joop Wijn en de zielige multinationals
Al een tijd klagen de Nederlandse grootverbruikers van energie over hun hoge elektriciteitsrekening. Nederlandse stroom zou veel duurder zijn dan in de omringende landen, en daardoor zouden chemiebedrijven (als Akzo en Dow) en aluminiumsmelterijen (als Pechiney en Aldel) niet meer mee kunnen in de internationale concurrentiestrijd.Om via harde onderhandelingen een betere prijs te bedingen, vormden de grootverbruikers vorig jaar een soort inkoopkartel dat de strijd met de Nederlandse elektriciteitproducenten moest aanbinden. Oud-Corus topman Fokke van Duyne - nummer 51 op de 'Machtigenlijst' van FEM Business - ging het consortium leiden.
Ondanks deze kartelvorming wilde het niet echt vlotten met de onderhandelingen. Tenminste, dat valt op te maken aan het feit dat op al hogere toon aandacht gevraagd werd voor het probleem. De ondernemingsraden van de grootverbruikers luiden veelvuldig de noodklok in Den Haag. En de FNV stuurde vorige maande een brief naar de Kamer over de 'tikkende tijdbom' van de dure elektriciteit. Volgens de vakbond verliepen de onderhandelingen veel te traag en kwam de werkgelegenheid van duizenden werknemers in gevaar. Joop Wijn to the rescue! Als de marktpartijen er niet uitkomen moet het Ministerie van Economische Zaken maar voor een oplossing zorgen. Duizenden banen verliezen in verkiezingstijd, dat kan natuurlijk niet. Gisteren ging er eem brief naar de Tweede Kamer waarin minister Wijn oppert om een garantiefonds te creëren om de grootverbruikers te helpen. De elektriciteitssector moet er voor zorgen dat er over een jaar of vijf een nieuwe kolencentrale is gebouwd, die goedkopere stoom aan de grootverbruikers kan leveren dan de huidige gasgestookte centrales. En om de tussenliggende jaren te overbruggen kunnen de aluminiumsmelters en chemiebedrijven geld lenen van het garantiefonds, om hun eigen elektriciteitsrekening wat dragelijker te maken. Zodra de kolencentrale klaar is storten ze het geld weer terug. Wijn moet allen nog even uitzoeken of dit opzetje niet op door Brussel verboden staatssteun neerkomt. Hm. Moeilijke vraag. Laten we eens denken. De overheid regelt voordelige condities voor leningen aan internationaal opererende bedrijven, die daarmee hun kosten drukken en beter kunnen concurreren. Tja. Zou dat nou verboden staatsteun zijn. JA, NATUURLIJK IS HET DAT! Als dit geen concurrentievervalsende staatsteun is, wat dan wel? Helemaal cynisch is het feit dat een dag voordat Wijn zijn plan naar de Kamer stuurde, het moederbedrijf van Pechiney, het Canadese Alcal, bekend maakte dusdanig in de cash te verzuipen, dat het vijf procent van de eigen aandelen zal gaan terugkopen. Dat klinkt al heel wat minder zielig. Laat de grootverbruikers en elektriciteitsbedrijven hun eigen oorlogjes maar uitvechten. Onderhandelingen zullen nooit slagen als beide partijen weten dat ze uiteindelijk ook bij de overheid kunnen aankloppen. De Kamer moet Joop Wijn terugfluiten. Staatsteun is altijd fout. Ook in verkiezingstijd