Hedgefunds: het geheim van Wallstreet
Wie meer dan een half boek over de geschiedenis van Wallstreet heeft gelezen weet dat bankiers de beleggende massa door de eeuwen heen altijd als melkkoe hebben gezien. Of het nou ging om de financiering van de het uitgebreide spoorwegennet of de ontwikkeling van de internetindustrie, altijd weer werden spaarders overgehaald hun laatste dollar of euro in te ruilen voor uiteindelijk vaak waardeloze aandelen. Desnoods werd het geld beleggers, natuurlijk tegen hoge rente, geleend. Ook in Nederland werd deze methode in de jaren negentig populair. Aegon begon vanaf dat moment zeer agressief aandelenlease-contracten te verkopen.
Bankiers willen dat het grote publiek 'long only' is, kijk maar naar de beleggingsfondsen. 99 procent daarvan belegt in aandelen 'long only'. Dat betekent dat deze aandelen kopen en die voor de lange termijn vasthouden en vooral niet gaan verkopen als het even onrustig is op de beurzen. Maar de beurzen gaan niet altijd omhoog. Dat weten insiders en bankiers als geen ander en zij verdienen hun geld dus op een andere manier. De hedgefunds waar ze in beleggen gaan long als de markt daar om vraagt en 'short' als ze een daling van de koersen verwachten. Door aandelen te lenen en ze vervolgens op na een daling op veel lagere koersen terug te kopen kan leuk worden geprofiteerd van een beurscrash. Dat verklaart de grote groei van het aantal hedgefunds de laatste jaren. Maar er is iets vreemds aan de hand. Hedgefunds zijn in principe niet bereikbaar voor de gewone belegger. En dat is raar, want Wallstreet heeft er juist voor gekozen om de wereld van de hedgefunds totaal niet te reguleren, maar totaal vrij te laten. We kunnen rustig spreken over het Wilde Westen van de financiële wereld. Er is slechts één regel. Met als excuus dat de kleine man beschermd moet worden, wat hebben ze gelachen toen ze het verzonnen, is bepaald dat je minstens één miljoen op je rekening moet hebben om aan het spel van de grote jongens mee te mogen doen. Voor de rest is het dus een spel zonder regels. Hedgefunds gaan door waar normale beleggingsfondsen ophouden en kunnen dus kiezen voor elke investeringsstrategie. Er is geen enkele instantie die het beleid of de posities toetst of controleert. Het totale gebrek aan controle maakt het voor Wallstreet en de Federal Reserve ook mogelijk om hedgefunds in te zetten voor alle mogelijke spelletjes. De ruim 10.000 miljard aan dollars die op dit moment onder ongeveer 1000 hedgefunds rondzwerven geven hiervoor alle ruimte. Instappen met minder dan een miljoen is via een omweg wel mogelijk. Sommige hedgefunds zoals RAB Capital zijn beursgenoteerd en op die manier toegankelijk. En Nederlandse hedgefunds zoals Attica of Vermeer hanteren een ondergrens van 5000 euro. Het blijven kruideniers vergeleken de grote broers op Wallstreet