Overnamekoorts is een ziekte
Het is natuurlijk al langer bekend dat de opbrengsten van fusies en overnames vaak tegenvallen. Tegenover de opgeklopte praatjes die jager en prooi tijdens de biedingperiode ophangen, staan een paar jaar later meestal fors tegenvallende 'kostenreducties', 'schaalvoordelen' en 'synergie-effecten'. Maar tijdens de snel opgelaaide overnamekoorts van de afgelopen maanden is het altijd weer prettig om die wetenschap op een zakelijke wijze opgesomd te zien. Daarom is het discussion paper van de economen Mike Burkart en Fausto Panunzi, dat de Europese denktank CEPR gisteren publiceerde, een absolute aanrader.
Hieronder een paar van de mythes die Burkart en Panunzi op onderkoelde wijze doorprikken:
Mythe: Dankzij de synergiewinsten die door een overname ontstaan, profiteren de aandeelhouders van zowel het jager- als het prooibedrijf.
Werkelijkheid: Aandeelhouders van de prooi profiteren meestal wel. Maar de winsten van de jager vallen in de meeste gevallen vies tegen.
Mythe: Bedrijfsprestaties verbeteren na een fusie of overname. Er wordt waarde gecreëerd.
Werkelijkheid: Nauwelijks iets van terug te vinden. Goede kans dat overnames en fusies vooral zorgen voor herverdeling van vermogen, zonder duidelijke efficiëntiewinsten.
Mythe: Overnames (vooral vijandige) zijn gericht op bedrijven met zwak management en een geschiedenis van slechte investeringen. Daardoor zorgt de angst voor overnames voor discipline in de bestuurskamers.
Realiteit: Er is nauwelijks empirisch bewijs te vinden dat overnames vooral gericht zijn op onderpresterende en slecht investerende bedrijven
Mythe: Bedrijven die beschermingsconstructies opwerpen tegen overnames, doen de aandeelhouders tekort.
Werkelijkheid: Uit onderzoek komt geen duidelijke negatieve invloed van beschermingsmaatregelen op de aandelenkoers naar voren. Het grootste effect dat gevonden is, bedraagt niet meer dan één procent koersverlies.