Overnamestrijd ABN AMRO schijngevecht?
De beurskoers vormt meestal een goede indicator hoe een fusie- of overnameproces ervoor staat. Welnu, in de strijd om ABN AMRO lijkt zo langzamerhand een kentering in de aanvankelijk euforische stemming waarneembaar. Vorige week bereikte het aandeel een hoogste koers van 33,10 euro. Terwijl de index opliep sloot ABN AMRO gisteren precies een euro lager. Wat overigens nog altijd 30 procent meer is dan het niveau waarop de bank in januari koerste. Wat is er aan de hand? Allereerst: beleggers krabben zich achter de oren.
ABN AMRO werd in luttele weken immers van bijna goedkoopste tot het duurste Europese bankaandeel. Zelfs als het Britse Barclays met een bod op de bank komt - let wel: dat is nog lang niet zeker - dan is een koerswinstverhouding van 15 tamelijk overdreven. Te meer omdat een combinatie met Barclays weinig bezuinigingskansen oplevert. Grote overlappingen zijn er immers nauwelijks. Het staat bovendien zo goed als vast dat Barclays een uitverkoop zal moeten houden van goedlopende onderdelen om de ABN AMRO-aandeelhouders een flink deel van de prijs in contanten te kunnen betalen. Weg toekomstig winstpotentieel! Er is meer reden voor ontnuchtering. Want een door beleggers gehoopte biedingstrijd dient zich vooralsnog niet aan. Deels komt dat doordat Barclays exclusiviteit van onderhandelen heeft bedongen tot 18 april. Maar het is ook een veeg teken dat andere potentiele gegadigden (Citigroup, Deutsche Bank) zich al hebben laten inhuren als adviseur van ABN AMRO of Barclays. Waarmee ze zichzelf zo goed als zeker als koper uitsluiten. Hoogst onzeker is ook of Royal Bank of Scotland zich voor een bod opmaakt. Komt bij dat ABN AMRO in een recente brief aan zijn aandeelhouders expliciet aangeeft dat, mocht de deal met Barclays niet doorgaan, andere scenario's in overweging worden genomen. Waaronder dat van een zelfstandig voortbestaan. Weg koerswinst van de afgelopen maand! Vervolgens kan het alle kanten op. In elk geval is ABN AMRO niet van plan, zoals de aanvankelijke belager TCI suggereerde, zichzelf op te splitsen of over te gaan tot uitverkoop van grote bedrijfsonderdelen. Met andere woorden, achteraf zou de hele poespas rond ABN AMRO wel eens afgedaan kunnen worden als een schijnbeweging. En eigenlijk valt dat ook te hopen. Want wat Philips altijd was voor de elektronica-industrie, dat is ABN AMRO voor de bankwereld. Van ABN AMRO´s opleidingskracht, internationale netwerk en talentenbinding profiteert iedereen mee. Niet voor niets wemelt het in de top en subtop van Rabobank, Van Lanschot en andere banken van de figuren met een ABN AMRO-verleden. En geloof maar dat ook juristen, accountants en adviseurs van de grote randstedelijke kantoren stiekem bidden dat de ABN AMRO zijn zelfstandigheid bewaart.