Aandeelhouder Randstad niet blij met Vedior
Vakbonden sputteren nog wat tegen; toezichthouders als de NMA en de Europese Commissie moeten nog hun zegen geven. Maar het gebeurt zelden dat bedrijven die het samen al eens zijn, zich laten terugfluiten. Het is al een poos eten of gegeten worden in de internationale zakenwereld. Wie wil overleven via overnames moet daarvoor letterlijk een hoge prijs betalen. Want bedrijven die in de etalage staan, weten onder deze omstandigheden hun huid peperduur te verkopen.
Dat laatste valt beleggers ook op. Randstad bood gisteren - deels in cash, deels in aandelen - 64 procent meer dan Vediors slotkoers op donderdag 29 november rechtvaardigde. Dat vonden de aandeelhouders van Randstad kennelijk toch te gortig, want het bedrijf verloor ruim 10 procent van zijn beurswaarde.
Zo gaat het vaker. Zie wat er gebeurde rond de overname van ABN AMRO. Een bankentrio won de slepende strijd om 's lands grootste bank van rivaal Barclays, simpelweg door bijna 50 procent bovenop de beurskoers van februari te betalen. Twee van de drie winnaars in deze biedingstrijd - Royal Bank of Scotland en Fortis - zagen hun eigen beurskoers sinds het voorjaar met bijna de helft onderuit gaan. Beide banken zullen volgens beleggers al grote moeite hebben de financieringskosten van hun investering van tientallen miljarden terug te verdienen. Alleen het Spaanse Banco Santander wist beleggers duidelijk te maken dat er binnen afzienbare tijd extra rendement valt te peuren uit de overname van Banco Real, de Braziliaanse ABN AMRO-dochter.
Ander voorbeeld: Akzo Nobel dat in augustus een aanvankelijk afgwezen ‘mooi en fair' bod op ICI in derde instantie met ongeveer een kwart (!) verhoogde - een geste die direct werd geaccpeteerd. Fijn natuurlijk, voor de aandeelhouders van de Britse verfproducent. Maar wie in Akzo Nobel belegt begint zich zo langzamerhand achter de oren te krabben. Al was het maar omdat afzetmarkten voor verf, vooral in de Verenigde Staten, dreigen te stagneren.
Dat een koper een overnamepremie betaalt, is heel normaal. Alleen, de mate waarin dat gebeurt is tegenwoordig abnormaal. Zeker als de over de in historisch perspectief hoge winstgevendheid en dito beurskoersen van bedrijven in ogenschouw worden genomen.
Het doet allemaal sterk denken aan eind jaren '90. Bedrijven als Getronics, KPN, Aegon, ING en Ahold pleegden toen grote en peperdure internationale acquisities die zich in de jaren daarna niet terugbetaalden. Beleggers hebben echter een kort geheugen. En de bestuurders die nu de beslissingen nemen, zijn doorgaans alweer weg als er wordt afgerekend.
Het is ook daarom waarschijnlijk slechts een kwestie van tijd voordat Heineken, dat tot dusver samen met het Deense Carlsberg vergeefs op Scottish & Newcastle aast, zijn bod gaat verhogen. Ook in dit geval zal het bedrijf niet zozeer de eigen aandeelhouders, als wel die van de Britse brouwer blij maken.