Vrouwen, stop zeuren over glazen plafond

Vrouwen, stop zeuren over glazen plafond
'Bedrijven moeten zich verplichten om een groter percentage vrouwen aan de top te krijgen', zegt Neelie Kroes. 'Ik heb niet het eeuwige leven.' Die laatste bewering klopt, de eerste natuurlijk niet.

Lobbywerk, 'positieve actie' en propaganda om meer vrouwen naar de top te krijgen, hebben bar weinig opgeleverd. Het aantal vrouwen in de raden van bestuur van de bedrijven in de AEX, steeg in tien jaar van een naar vier en het percentage vrouwen in de raden van commissarissen is constant gebleven, turfde Het Financieele Dagblad. Toch hebben de bestrijders van 'het glazen plafond' de politiek-maatschappelijke wind - en dus de overheidssubsidies - nog steeds mee.

Terwijl ze heel goed weten wat de voornaamste reden is van het feit dat vrouwen zo slecht zijn vertegenwoordigd in de top van overheidsorganisaties en bedrijfsleven: hun gebrek aan ambitie. Ook bedrijven die hun uiterste best doen om meer vrouwen omhoog te kijgen en bij ongeveer gelijke geschiktheid mannen benadelen, krijgen vaak het deksel op hun neus omdat talentvolle dames het er uiteindelijk niet voor overhebben om de offers te brengen die nodig zijn om ooit een veeleisende topfunctie te kunnen bekleden. 'Ze wilen vooral leuk werk', aldus de diversity manager (!) van ING. Of ze zwichten voor wat directeur Lizzy Venekamp van Opportunity en Bedrijf noemt 'de moedermaffia': de omgeving die stelt dat je 'een slechte moeder bent' wanneer je voor je carriere kiest en dat wel eens ten koste zou gaan van het naar bed brengen van de kinderen. Mag allemaal, Nederland is een vrij land. Maar zeur dan niet meer over een glazen plafond. En haal er alsjeblieft ook niet 'het gebrek aan kinderopvang' bij, zoals Venekamp doet. Een vrouw die niet eens de opvang van haar kinderen kan regelen, is sowieso geen hoogvlieger. Wat dan te zeggen van het ultieme excuus, namelijk dat het de man is, de 'machocultuur' die de opmars van vrouwen naar de top in de weg staat? Die cultuur zal bij veel bedrijven en organisaties zeker een rol spelen. Vooral daar waar prestatiedrang en competitie groot zijn. 'Vrouwen zijn collegiaal en meer mensgericht', zegt Jos Nijhuis, voorzitter van het aan Opportunity en Bedrijf gelieerde Ambassadeursnetwerk en tevens hoogste baas van PricewaterhouseCoopers (PwC) in Nederland, is de voorzitter van het netwerk. Mooi, maar daar zitten ze niet in elke organisatie om verlegen. En als we dan toch gaan generaliseren: vrouwen zijn minder stressbestendig, controlefreaks, verliezen zich meer in details, laten hun emoties vaker opspelen. Anders gezegd, de belangrijkste reden waarom Neelie Kroes het zo ver geschopt heeft in haar loopbaan is dat ze zich altijd als een macho - of misschien moeten we wel zeggen: een kennelijk geschikte topmanager - heeft gedragen en vooral niet feminiem was. Laat duidelijk zijn dat er alle reden is om meer aandacht aan de recrutering van vrouwelijk toptalent te schenken. Al was het maar omdat anders bij voorbaat het talent van de helft van de bevolking wordt genegeerd. En omdat andere vrouwen er hopelijk een voorbeeld aan zullen nemen. Maar liever geen verplicht percentage of gedragscode. Voor je het weet heb je ook quotas voor moslims of homo's.

facebook