Overname Alitalia heeft geen haast
Altitalia is bovendien een zwaar aangeschoten vogeltje. Veelzeggend is dat het bedrijf maar 138 miljoen euro hoeft te kosten (plus schulden van 608 miljoen euro die moeten worden afbetaald.) Die prijs komt neer op een dubbeltje per aandeel, ver beneden de koers die afgelopen vrijdag op de beurs van Milaan werd gemaakt.
In feite heeft Alitalia meer badwill dan goodwill. De merknaam van het luchtvaartbedrijf is door jarenlang wanbeleid bezoedeld. De waarde van de vloot en het luchtlijnennetwerk worden door taxateurs bijzonder laag aangeslagen. En permanent bestaat er vrees voor personeelsacties die de maatschappij schaden.
Niet zo vreemd dus dat zich telkens weer de vraag opwerpt: wat bezielt Air France-KLM om zich te ontfermen over deze brokkenmakers? Het waarschijnlijk belangrijkste argument is tegelijk het meest banale: de onbedwingbare drang om te grootste te zijn. Air France-KLM zet na de inlijving van Alitalia de Europese concurrenten in de schaduw.
Dan is er nog het opportunity-argument: Het huis van de buurman staat slechts een keer te koop. Voorkomen wordt dat Lufthansa en British Airways er met Alitalia vandoor gaan. Punt is alleen dat die beide rivalen weinig interesse hebben getoond in Alitalia. Wat gelukkig voorkomen heeft dat er een biedingstrijd is ontstaan.
Is de deal nu beklonken? Nou, niet helemaal. De meeste oppositie komt nota bene uit het kamp dat het hardst zou moeten juichen: de Italiaanse politiek. Hoe nadrukkelijk Italianen de afgelopen dertig jaar ook bewezen mogen hebben dat ze geen luchtvaartmaatschappij fatsoenlijk kunnen runnen, het nationale sentiment weegt voor die categorie nog altijd zwaar.
De kwestie Alitalia is dusdanig gepolitiseerd dat ze zelfs van invloed is op de parlementsverkiezingen van medio april. De (demissionaire) regering van sociaal-democraten en christen-democraten is voor de deal; de conservatieven van Berlusconi zijn tegen.
Air France-KLM eist nog voor het einde van de maand definitief uitsluitsel hebben van de regering en de bond. Maar gelet op het gedoe in het verleden zou het bedrijf er wijs aan doen even de uitslag van de verkiezingen af te wachten en te zien of er valt samen te werken met een nieuwe regering.