Ontsla mensen die ontslagen moeten worden
Dat begint door te dringen. 'Werkgevers en werknemers zijn het afspiegelingsprincipe als een onbegrijpelijke selectiemethode met ongewenste neveneffecten', aldus CWI-teammanager Jan Meijer afgelopen zaterdag in Het Financieele Dagblad. 'Het leidt tot ongewenste uitkomsten.'
Stel u bent ondernemer en het gaat niet goed met uw bedrijf. U moet bijvoorbeeld 50 van de 250 mensen ontslaan om niet failliet te gaan. Dan wordt u via het afspiegelingspricinpe gedwongen om uw personeelsbestand in bijvoorbeeld vijf leeftijdscategorieën te verdelen (20-30 jaar, 30-40 jaar, etc) en per categorie de laatst binnengekomen werknemers te ontslaan. Hier klopt natuurlijk helemaal niets van. Een ondernemer in problemen wil maar één ding: de werknemers ontslaan die het minst productief zijn. Dat had hij natuurlijk al veel eerder moeten doen, maar goed. Ik ken veel diep gefrustreerde werkgevers die na een reorganisatie met vaak nog grotere problemen blijven zitten. Ze hebben aan de kostenkant een probleem opgelost (want minder personeel), maar moeten nu proberen overeind te blijven met gemiddeld minder goed, minder productief personeel. Voor die onvoldoende productieve collega's die mogen blijven zitten, is dit trouwens ook helemaal niet gezond. Die mensen krijgen opnieuw niet de prikkel (die ze bij ontslag wel zouden krijgen) om eens na te gaan denken over hun inzet en kwaliteiten. Daar zijn ze zelf niet bij gebaat. Het goede personeel dat mag blijven zitten, omdat ze al langer bij die baas werken, is ook diep gefrustreerd. Zij zien ook met lede ogen aan hoe prettige goed functionerende collega's worden ontslagen alleen maar omdat ze korter in dienst zijn. Zij weten ook dat er straks meer werk op hun schouders terecht komt omdat ze met de (veel) mindere goden door moeten. Daarom hierbij een oproep aan de bonden, werkgevers en overheid: zorg ervoor dat werkgevers de minst productieve werknemers mogen ontslaan . Natuurlijk moeten werkgevers hun uiterste best nou eens gaan doen om de mensen die onvoldoende bijdragen daarvan steeds in functioneringsgesprekken op de hoogte te brengen, zodat ze weten dat ze als eersten aan de beurt zijn als dat nodig mocht zijn. Als werkgevers daar meer werk maken, komen ze trouwens vanzelf minder snel in de sfeer van 'bedrijfseconomische ontslagen' terecht.