Topmanagers blind voor kredietcrisis
Hoopvol daarover hoef je niet te zijn. Want aan het oordeelkundig vermogen van menig (grootverdienende) beslisser mag gerust worden getwijfeld. Tot in de late zomer van vorig jaar zagen immers weinig topmanagers de kredietcrisis aankomen, concludeert adviesbureau Towers Perrin op basis van interviews met 1.450 bestuurders van banken, verzekeraars en andere grote internationaal opererende ondernemingen.
In feite is dat geen nieuws. Uit de paniekreacties van bedrijven in de voorbije maanden en vooral uit de draconische verliezen die grote financiele instellingen moesten bekendmaken, blijkt afdoende dat veel CEO's en hun naaste collega's vorig jaar niet bepaald in control waren. In weerwil van de status van onfeilbaarheid die ze zich graag aanmeten, koken topmanagers kennelijk ook gewoon met water.
Niettemin, het uitgevoerde onderzoek van Towers Perrin blijft ontluisterend. Managers die worden ingehuurd om belangrijke risico's en veranderingen aan te zien komen en met praktisch en strategisch beleid daarop in te spelen, zitten kennelijk niet op te letten of onderschatten de gevolgen van gebeurtenissen. Soms zijn ze gewoon even met wat anders bezig. Zoals James Cayne, de hoogste baas van Bear Stearns. Zelfs op de dag dat de ondergang van deze Amerikaanse investeringsbank zich aftekende, had Cayne het te druk met zijn grote hobby: bridge.
De kredietcrisis is niet het enige voorbeeld van volslagen verkeerde inschatting van economische ontwikkelingen. Nog geen acht jaar geleden ging een vorige generatie topmanagers volledig de mist in met haar blinde geloof in de ‘nieuwe economie' en ‘internetrevolutie'. En de bankwereld wordt niet graag herinnerd aan de manier waarop er in 1998, tijdens de Azie- en roebelcrises, vele tientallen miljarden werden verloren.
De topmanager past dus bescheidenheid. Maar helaas is dat geen karaktertrek waarmee je het tot de hoogste regionen schopt. Komt bij dat er in dit soort situaties de wet geldt van het gelukkige collectieve falen: de topmanager komt weg met zijn grote blunders zolang zijn collega's dezelfde flaters slaan.
Het is overigens niet louter de onkunde die het oordeelkundig vermogen van bestuurders aantast. Met name in de financiele wereld verleidt de wijze van beloning de top tot een (te) riskante bedrijfsvoering. In de angelsaksische wereld gaan niet voor niets luide stemmen op om stevig in te grijpen in beloningen van concernbazen.
Aan dergelijke bespiegelingen waagt Towers Perrin zich niet. De topmanagers waarover het onderzoek zich uitspreekt zijn tevens de beste klanten van uitgerekend het onderdeel waarin Towers Perrin internationaal leidend is: beloningsadvies. En goede klanten strijk je liefst niet te veel tegen te haren.