De nevenfunctie van Jos Baeten
'Observeren doe ik in beide rollen'
Jos Baeten in gesprek met Gert van der Houwen
Waar maakte u uw eerste foto?
‘Dat was in de vijfde klas van de lagere school. We gingen vanuit Limburg op schoolreis naar het grote Rotterdam. Thuis vond ik een oude Kodak boxcamera, met zo’n simpel vlak lensje. Die mocht ik mee van mijn ouders. In Rotterdam is het zaadje geplant. Ik schoot een rolletje vol portretten van klasgenoten. Die foto’s heb ik nog steeds in een album zitten.’
Wat heeft u het liefst voor uw lens?
‘Mensen hebben mij altijd gefascineerd. Dat zit ’m in de ogen, daar zie ik een verhaal in. Voor mij is fotografie ook wel een manier om mijn intrinsieke verlegenheid te overwinnen. De camera helpt om verbinding te maken, om het gesprek te vergemakkelijken.’
Waaraan herkennen we een foto van u?
‘Ik heb me aangeleerd om op het lichtste punt te belichten. Dat levert contrast op, de foto wordt er spannend van en krijgt iets Rembrandtesques.’
Wat is het beste werk dat u ooit heeft gemaakt?
‘Op Antarctica maakte ik foto’s in een oude, verlaten walvisnederzetting. Hele abstracte, ingezoomde foto’s zijn dat geworden, ik vind ze erg geslaagd. Bovendien maakte ik er een lucky shot van drie pinguïns in exact dezelfde houding. Maar uiteindelijk kom ik altijd weer terug bij het portret. Mijn meest dankbare onderwerp is mijn echtgenote.’
In welke takken van fotografie bent u slecht?
‘Ik kan niets met architectuur- en interieurfotografie. Op de een of andere manier krijg ik de essentie nooit te pakken. Ik ga ook niet door de knieën om paddenstoelen, bloemen en spinnetjes te fotograferen.’
Waarom doet u dit eigenlijk?
‘Het is de ultieme manier van ontspanning voor mij. Als je fotografeert, kun je niet bezig zijn met andere dingen. Als je niet gefocust bent, krijg je niet het plaatje dat je wilt. Mijn soort baan hou je niet vol zonder ontspanning. Ik gun elke ceo een hobby om te kunnen ontspannen.’
Is er een link tussen fotografie en uw werk als ceo?
‘Ik ben van het observeren – zakelijk en privé. Ook als ceo moet ik af en toe ergens op afstappen en handelen. Verder moet een bestuurder verbinding kunnen maken, een ziel geven aan het bedrijf dat hij of zij leidt. Daar zie ik een link met mijn foto’s: het moet wel ergens over gaan.’
Was u niet liever fotograaf geworden?
‘Die vraag wordt me vaker gesteld. Er is geen eerlijk antwoord, het is niet zwart-wit. Ik weet niet of ik goed genoeg zou zijn geworden om er mijn geld mee te verdienen. Maar ik had wel gelukkig kunnen zijn als fotograaf. Een leven zonder fotografie kan ik me niet voorstellen.’
Wat zou u nog eens willen doen als fotograaf?
‘Ik heb een raar idee in mijn hoofd dat ik nog nooit heb uitgesproken. Ik wil een fotoboek van alle medewerkers van a.s.r. maken. Dan vraag ik om iets mee te nemen wat voor hun waardevol is en dat leg ik vast. Wat me nog tegenhoudt, is de omvang van het project. 3500 mensen voor de camera krijgen – dan ben je wel even bezig.’
Interview door Gert van der Houwen, algemeen directeur VDH Bestuurszaken. Dit korte interview uit de rubriek Na aan 't hart is gepubliceerd in Management Scope 04 2018.