Kan Aad Jacobs eens met pensioen?
Zijn vroegere baas Jaap van Rijn zag twintig jaar geleden 'misschien een goede directeur' in hem. 'Maar of hij ook geschikt zou zijn voor de raad van bestuur, daar twijfelden we aan' (Elsevier, 2 mei 1998). Nou, uiteindelijk schopte Adrianus Gerardus (Aad) Jacobs het in 1992 tot topman van ING Groep, Nederland's grootste financiële conglomeraat.
Much to his own suprise, want Jacobs zat eigenlijk niet te wachten op die functie. In zijn eerste jaren voelde hij zich er erg onbehaaglijk. Bij zijn afscheid als bestuursvoorzitter in 1998 werd de Rotterdamse bedrijfseconoom nochtans met complimenten overladen. ING was inmiddels een powerhouse met internationaal aanzien. En hij had een einde gemaakt aan de vele twisten binnen de bankverzekeraar. Ook Aad Jacobs had een metamorfose ondergaan. De van huis uit weinig opvallende Rotterdammer was geleidelijk ook zelf beginnen te geloven in zijn leiderschapskwaliteiten en charisma. Dus liet hij zijn voornemen varen om eens wat vaker met moeder de vrouw thuis te zijn of naar een wedstrijd van Feijenoord te gaan. Nee, in plaats daarvan grossierde Aad Jacobs binnen de kortste keren in commissariaten. En niet de geringste. Shell, Vedior, IHC Caland, VNU, Buhrmann en - uiteraard - ING, dat soort namen. Wanneer hij daar toch eenmaal was, werd Jacobs in veel gevallen ook maar gelijk president-commissaris. Hij heeft het geweten. De ellende begon medio 2000 bij Vedior, waar hij na een machtsgreep van Britse managers in arren moede besloot terug te treden als president-commissaris. Daarna had hij de handen vol aan de splitsing van IHC Caland. Vervolgens ontrolde zich bij Shell een enorm schandaal rond de oliereserves dat hem als president-commissaris vele maanden lang vrijwel dagelijks bezighield. En sinds de herfst van vorig jaar is het hommeles bij VNU, waar de top - met instemming van president-commissaris Jacobs - jarenlang miljarden euro's investeerde in een strategie die alles weg heeft van een doodlopende straat. Op 28 mei viert Aad Jacobs zijn 70ste verjaardag. Voor die tijd had hij afscheid willen nemen van al zijn niet zo gelukkig uitgepakte commissariaten. Het mag niet zo zijn. Want op 13 juni wacht bij VNU nog de uitgestelde algemene vergadering van aandeelhouders. Het zit er dik in dat Jacobs ook daarna nog een poos moet aanblijven. Want beleggers lijken niet zonder slag of stoot akkoord te gaan met het plan van de VNU-top om de tent voor 28,75 euro per aandeel te verkopen aan een clubje investeerders. Arme mevrouw Jacobs