De nevenfunctie van Marianne van Leeuwen
'Dankzij deze functie sta ik midden in de maatschappij'
Marianne van Leeuwen in gesprek met Gert van der Houwen
Hoe is deze nevenfunctie op uw pad gekomen?
‘Zes jaar geleden gingen mijn twee zoons voetballen bij Zeeburgia. De organisatie van de club was toen weinig professioneel. De helft van de leden betaalde niet. Het clubhuis lekte en had koude douches, de velden lagen er slecht bij. Er kwam een nieuw bestuur waar ik bij toeval in rolde. We hebben sindsdien grote slagen gemaakt, zowel organisatorisch als inhoudelijk. Zeeburgia trok altijd al veel jong talent aan, omdat de jeugdteams op hoog niveau spelen. We zijn nu een door de KNVB gecertificeerde regionale jeugdopleiding. Jaarlijks stromen minstens 30 voetballers door naar het betaald voetbal. Bekende profvoetballers die bij Zeeburgia vandaan komen zijn Luciano Narsingh, Ryan Donk en Kenny Tete. Mijn eigen zoons spelen nu bij FC Emmen en FC Dordrecht.’
Wat maakt deze functie zo bijzonder voor u?
‘Zeeburgia is een club met spelers van allemaal verschillende achtergronden: Nederlands, maar ook Surinaams, Turks, Marokkaans, anders-Afrikaans. Voetbal is de bindende factor en die zorgt ervoor dat we op de club goed samenleven. Voordat ik voorzitter werd, had ik me dat niet zo gerealiseerd, maar Zeeburgia heeft ook een belangrijke maatschappelijke functie. Veel kinderen die hier voetballen, verwaarlozen hun school doordat ze te veel bezig zijn met hun droom om profvoetballer te worden. Daar proberen we wat aan te doen. We bieden gratis huiswerkbegeleiding. Oudere jongeren helpen we bij het solliciteren of het vinden van een stageplek. Behalve de voldoening doordat ik hier met mijn expertise het verschil kan maken en het plezier dat ik eraan beleef, krijg ik er niets voor, het is echt vrijwilligerswerk.’
Welke ervaring komt van pas in uw werk als commissaris?
‘Door het directe contact met spelers, publiek en vrijwilligers van Zeeburgia, krijg ik een goed beeld van wat er allemaal speelt in de maatschappij. De populatie in de boardroom is natuurlijk niet helemaal representatief voor de bevolking van ons land. Beseffen we daar voldoende dat de samenleving is veranderd? Zien we de nieuwe potentiële klanten en medewerkers die anders eten, drinken, wonen, bouwen, leven? Houden we daar rekening mee en halen we er ons voordeel uit?’
Waarin verschilt het bestuur van een voetbalclub met dat van een groot bedrijf?
‘Je zit hier dichter op de uitvoering. In de begintijd, toen de organisatie nog niet zo professioneel was, liep ik op het sportpark ook weleens papier te prikken. En ik help nog steeds met de lootjesverkoop. Dat is leuk om te doen. Wat wel wennen is: in een bedrijf kun je als baas knopen doorhakken, een vereniging is van de leden. Als voorzitter kun je wel richting aangeven maar heb je eigenlijk helemaal niet zoveel te vertellen.’