De eerste 100 dagen als ceo van Menzis

Hoe verliep uw onboarding?
‘Het bleek lastiger dan ik me had gerealiseerd. Voor mij is de traditionele manier van thuisraken in een organisatie dat ik rondloop over afdelingen, handen schud, een praatje maak… Omdat er nog steeds heel veel vanuit huis wordt gewerkt, waren de gangen leeg en lukte het niet om snel veel mensen te leren kennen. Dat viel me ronduit tegen en ik vind het nog steeds lastig.’

Hoe zorgt u er als ‘bekende Nederlander’ voor om toch benaderbaar te zijn voor uw medewerkers?
‘Uit ervaring weet ik dat bekendheid inderdaad drempels kan opwerpen. Die kan ik alleen maar slechten door te laten zien dat het voor mezelf niet relevant is. Elke uitnodiging om een werkplek te bezoeken neem ik met beide handen aan. Ik vlog regelmatig. Ik reageer op persoonlijke boodschappen en mails en probeer al met al zo min mogelijk afstand te laten bestaan. Ik heb de voorzichtige indruk dat dat werkt.’

Welke lessen neemt u uit uw eerdere functies mee naar deze nieuwe functie?
‘Zorgakkoorden in het verleden waren erop gericht de uitgaven minder hard te laten groeien en tegelijkertijd alle bestaande zorg te blijven bieden door elke keer weer efficiënter en harder te gaan werken. Bij het VU Medisch Centrum heb ik gezien wat dat betekent, zoals steeds meer bedden per verpleegkundige en minder tijd per patiënt. De rek is er echt uit, dus dat kan de oplossing niet meer zijn. Het is eerlijker om pijnlijke keuzes te maken over de inrichting van de zorg, zoals een goede taakverdeling tussen ziekenhuizen of het concentreren van complexe operaties op een paar plekken in Nederland. Als Menzis-bestuurder wil ik actief deelnemen aan dit debat om zo de zorg betaalbaar te houden. Dat is niet per se een populaire rol, maar iemand zal hem moeten vervullen.’

Welke uitdaging ziet u als nieuwkomer in de wereld van de zorgverzekeraars?
‘Uit cijfers blijkt dat de hoogte van de premie de belangrijkste reden voor mensen is om van verzekeraar te wisselen. Eigenlijk zou het risicovereveningssysteem ervoor moeten zorgen dat “duurdere” verzekeraars, die investeren in preventie of die zich bekommeren om mensen met grotere gezondheidsrisico’s, worden beloond of gecompenseerd. In de praktijk worden de beste resultaten behaald door degenen die lage premies kunnen bieden omdat ze zich richten op jonge, gezonde mensen. Er zit dus een perversiteit in hoe de markt blijkt te werken. Daar moeten we echt iets mee.’ 

Dit korte interview is gepubliceerd in Management Scope 10 2022, als onderdeel van onze vaste rubriek 'Komen & Gaan.'