Coaching als geloofwaardig beroep
Ja, het klopte. Deze fulltime beroeps-stewardess (in tegenstelling tot sommigen die vliegen als leuke bijbaan en daarnaast andere werkzaamheden hebben), had een cursusje coaching en training gedaan en was gevraagd om de raad van bestuur een week onder handen te nemen.
Ik was helemaal murw...
Ja, maar bracht ik uit, wat leuk voor je, maar waarom jij?
Hier kwam een vaag non-antwoord op. Waar het op neer kwam is dat de raad van bestuur van die bank typische regenten typen waren en zij een buitengewoon aantrekkelijk lekker ding. En dan is een van die heren een kennis. Dus ja, van het één kwam het ander, en nu was zij binnen als coach/trainer van de raad van bestuur.
Zakkenvullende bankbestuurders
Nu weten we allemaal hoe het gaat met die banken en raden en besturen, dus eigenlijk is het een giller en niks om je druk om te maken. Zakkenvullende bankbestuurders huren een lekker ding in om goed van te genieten en ‘en passant' brengt zij hen wat tips bij van de hoofdstukken 1, 3 en 8 van haar manual "Hoe coach ik mijn medewerkers".
Maar, waar het mij om gaat is het volgende: hoe is het in hemelsnaam mogelijk dat iemand met als enige kwalificatie een korte deeltijd opleiding coaching, de raad van bestuur van een groot ‘belangrijk' bedrijf gaat en mag coachen?
En als dit kan, gebeurt dit dus ook op veel grotere schaal.
'Echte coach'
Als echte coach, dat wil zeggen met coachingsopleidingen, academische psychologische opleidingen, aanvullende intervisie en supervisie, alsmede allerlei studies op het gebied van zingeving en filosofie, met meer dan 15 jaar ervaring vind ik dit ronduit shocking. En een belediging voor mij en mijn vakgenoten.
Ik durf ook niet of nauwelijks meer te zeggen dat ik coach en train. En denk niet, weer een gefrustreerde coach die alleen maar kan schrijven en jaloers is op die stewardess. Ik heb het heel druk, gun iedereen zijn of haar succes, daar draait al mijn werk om. Maar ik kan niet goed tegen dit soort onzin.
Als die heren entertainment willen, laat ze dan een leuke escort dame en/of jongen inhuren. Als ze coaching en training willen, laat ze dan een beroeps inschakelen.
Laatst las ik een interview met een soapie/"actrice" (niet hetzelfde), die vertelde dat ze in haar vrije tijd een eigen bedrijf is begonnen en mensen coacht en traint op psychologisch vlak.
Amateurs
Ik houd mijn hart vast. Waarom? Telkens krijg ik cliënten die bij dit soort amateurs zijn geweest. Zij klagen dat ze na een paar maanden ontdekten dat er eigenlijks niks was gebeurd. Of ze roepen bij binnenkomst al dat ze er eigenlijk nauwelijks in geloven want ja die eerdere ‘coaching'- dat stelde maar niks voor.
Gelukkig heb ik in de loop der jaren een lange lijst tevreden bedrijven en particulieren opgebouwd waar ik mijn vertrouwen en tevredenheid op baseer.
Maar toch, laten we met zijn allen eens wat kritischer gaan kijken naar de woorden coaching en training. Vooral naar diegenen die beweren die kunst als hun beroep of roeping denken te zien.
Lees ook:
> De zoektocht naar zingeving
> Human capital: de kracht van menselijk kapitaal
> Misverstanden tussen generaties
> Trainingen verandert gedrag niet