Vier succesfactoren om wereldwijd succesvol te zijn
De afgelopen twintig jaar hebben we de opkomst kunnen zien van een global commons of ‘wereldwijde economie'. De vraag is nu: Wie gaan er op dat wereldwijde speelveld winnen en verliezen? Wat moeten de leiders van landen dan wel bedrijven doen om als winnaars uit deze strijd te komen?
1. Onderscheid jezelf
Verlichte en strategische denkers zoeken altijd naar middelen die ze onderscheidt van de rest. Daarom wil de wereld in hen investeren, producten van hen kopen of hen inhuren. Succes is steeds vaker terug te voeren op één woord: innovatie. Bedrijven - en landen - maken ingewikkelde keuzes om zo innovatief mogelijk te zijn. Gaan ze daarbij investeren in fysieke en technische infrastructuur? Creëren ze een open klimaat met een progressief beleid ten aanzien van bijvoorbeeld belastingwetgeving of intellectuele eigendommen? Of zorgen ze ervoor dat het vaardigheidsniveau van het werkkapitaal goed is
2. Financieel gezond
De ontwikkelde wereld moet zijn financiële huishouding op orde zien te krijgen. We staan misschien nog aan de goede kant, maar onze positie is uiterst kwetsbaar. Onze economie gaat gebukt onder enorme tekorten en is van allerlei factoren afhankelijk. De vergrijzende bevolking verergert die tendensen alleen maar. Wij moeten doen wat de derde wereld al eerder heeft gedaan: aanhaken bij de wereldeconomie om onze landen en regio's weer kapitaal te verschaffen.
3. Niet alleen de groten
We realiseren ons dat een wereldeconomie niet alleen kansen biedt voor grote bedrijven. Kleine bedrijven kunnen vandaag de dag ook mondiale spelers zijn. Lokale ondernemers hebben toegang tot de middenklasse die overal ter wereld opkomt; honderden miljoenen mensen die hun eerste bankrekening openen, hun eerste mobiele telefoon aanschaffen, hun eerste creditcard gebruiken of hun eerste auto kopen. Dit is belangrijk. We weten immers dat kleine bedrijven de grote aanjagers van banengroei zijn. En deze kwestie van banengroei vormt het hart van zowel het economische als het politieke debat over de wereldwijde integratie.
4. Mensen voor je winnen
De vierde uitdaging is de moeilijkste: mensen voor je zien te winnen. En dan hebben we het niet per se over CEO's en staatshoofden. Het gaat vooral om de andere managementlagen, om de mensen die de beslissingen nemen op lokaal en regionaal niveau. Maar ook om het grote publiek, dat niet het idee heeft dat ze profiteert van de wereldwijde integratie. Om op deze vier punten succesvol te zijn, moeten we uitgaan van een redelijke, op feiten gebaseerde multilaterale benadering. Ook moeten we erkennen dat de oppositie tegen de wereldwijde integratie wel degelijk een punt heeft als het gaat om de milieutechnische, economische en maatschappelijke gevolgen van de globalisering. Denk daarbij aan nieuwe banen, onderwijs en vakbekwaamheid, connectiviteit en andere hulpbronnen. Maar ook problemen die per definitie wereldwijd zijn, zoals de explosief stijgende energiekosten, onveilig drinkwater en ziekten die pandemische vormen kunnen aannemen. We kunnen van mening verschillen over de beste oplossing voor deze problemen, maar we kunnen niet blijven strijden tegen een karikaturale kijk op de visie van de antiglobalisten. We kunnen niet ‘Vrije handel! Vrije handel!' blijven roepen en maar denken dat we daarmee de slag winnen. Er is een multidisciplinaire, grensoverschrijdende dialoog en benadering nodig - niet alleen binnen het bedrijfsleven, maar ook op het gebied van nationale en geopolitieke actie en besluitvorming. De problemen en oplossingen van de global commons, de steeds platter wordende wereld, trekken zich van nature niets aan van de oude grenzen. En dat moeten wij ook niet doen.
Concurrentie, conflicten en kansen
De afgelopen tien jaar zijn we getuige geweest van een brede discussie over de vraag hoe de samenleving moet omgaan met concurrentie, conflicten en kansen in een wereld die in hoog tempo integreert. In politieke kringen heeft dit vaak de vorm aangenomen van een debat tussen de zogenaamde ‘realisten' - degenen die een toekomst zien voor meerdere concurrerende nationale staten en die vinden dat we ons moeten toeleggen op het bereiken van een machtsevenwicht - en mensen die de opkomst van nieuwe supermachten voorspellen, waarvan er één uiteindelijk een dominante positie opeist. Geen van beide lijkt echt ‘mondiaal' te zijn. Wil een bedrijf daadwerkelijk een mondiale speler worden, dan zal het zich open moeten stellen voor samenwerking en zich minder hiërarchisch moeten opstellen. De toekomst zal het leren.
Sam Palmisano is CEO van IBM
Lees ook:
> Dossier IT
> De impact van ICT
> Bart Fehmers, IBM Azië "Europa moet zich voorbereiden op Aziatische competitie"