Voormalige Aholdtop: waar gaat dit over?
De verdediging zal de komende weken in allerlei toonaarden zeggen: maar waar gaat het eigenlijk over. Er is geen geld verdwenen. De omzet werd meegeteld waardoor Ahold er gemiddeld ongeveer 10 procent groter uitzag, dan het eigenlijk alleen volgens de Amerikaanse manier van redeneren feitelijk was. Bovendien stond steeds in het jaarverslag dat Ahold maar een belang van 50 procent in die verschillende bedrijven bezat. In het verweerschrift van Cees van der Hoeven staat letterlijk: ' Hij schat dat hij over de periode 1993-2002 ergens tussen de 1 en de 3 uur van professionele tijd aan consolidatie-issues heeft besteed. ? Cees van der Hoeven vindt zichzelf verantwoordelijk, maar niet schudlig en stelde eerder: 'Een ceo tekent zoveel, hij moet daarbij kunnen vertrouwen op de expertise van zijn collega?s'. Van der Hoeven tekende één van de vier comfort-brieven: de Braziliaanse. Maar dat kan hij zich niet meer herinneren. Hij zegt ook dat hij helemaal niets wist van al deze brieven en consolidatie-issues. Wat op z?n minst vreemd is als je je bedenkt dat hij 13 jaar lang (tot 1997) de financieel directeur was. Hij verwijst naar de verantwoordelijkheden van de financieel directeur. Ook de andere beklaagden hebben de neiging de zwarte piet in zijn geheel bij de voormalige CFO Michiel Meurs neer te leggen. Tsja, ondeugden komen aan de macht als het heel goed met mensen gaat (hebzucht, ijdelheid, etc) en als het heel slecht met ze gaat (ieder voor zich...) Feit is in ieder geval dat zowel de verdwenen miljoenen bij US Foodservice, als de sideletter-affaire, en de enorme problemen bij allerlei andere dochters, allemaal met hetzelfde fenomeen te maken hadden. De bestuurders van Ahold wilden zo snel mogelijk zo groot mogelijk worden (om zo forse kortingen bij leveranciers te kunnen bedingen). Ze hadden heel veel haast en heel veel behoefte om het vertrouwen van de beleggers, die die groei moesten financieren, vast te houden. In één ding hadden ze geen zin: slechte berichten, relativerende geluiden. In die zin zou je kunnen zeggen, dat Ahold jarenlang slecht is geleid. En dat het management megalomane trekjes begon te vertonen en blind werd voor de werkelijkheid. De focus was op groeien en niet op controle. PriceWaterhouseCoopers stelt in het najaar van 2003 470 boekhoudkundige onregelmatigheden vast. Dat is natuurlijk niet genoeg voor een veroordeling. Maar het OM is er van overtuigd dat het de ten laste gelegde zaken kan bewijzen en er straffen zullen worden uitgedeeld. In een interview met Nova zegt hoofdoffcier van Justitie René Craemer: 'het zijn natuurlijk mannen met een grote verantwoordelijkheid, ze verdienen grote salarissen. En dat brengt, noblesse oblige, toch ook met zich mee dat je je aan de regels behoort te houden. En dat je weet welke risico's je loopt als je de regels overtreedt.' Hoe de strafrechter het noblesse oblige-gedachte mee gaat wegen, is de komende maanden misschien wel één van de meest interessante vragen.