‘Paarden houden me bescheiden’
U bent bijna tien jaar ceo van Pon geweest. Hoe kijkt u daarop terug?
‘Het jammere ervan is dat het helemaal geen leuke baan was. De leukste baan is met een mooie portefeuille in de raad van bestuur zitten, zonder al het gezeik waar je als voorzitter mee te maken krijgt. Maar ik dacht: straks gaan ze iemand anders benoemen als voorzitter, dus moet ik het maar doen.’
Toen u in 2010 op uw 54ste wegging bij Pon, zei u tegen het ANP: ‘Ik stop met werken’. Is dat gelukt?
‘Nog op de dag dat ik mijn vertrek aankondigde, werd ik benaderd voor een toezichthoudende functie bij Blokker. Ik vind het leuk om bedrijven te helpen, dat is nooit meer veranderd. Al moet ik wel het gevoel hebben dat ik iets toe kan voegen. Er moet een beetje uitdaging in zitten. Op de winkel passen vind ik niks. Er moet steeds wat nieuws te leren zijn. Het werk van commissaris ligt me. De belangrijkste eigenschap voor een commissaris is dat je er lol in moet hebben dat het management succesvol is. En dat je dus niet zelf succes najaagt. Pas toen ik wat ouder werd, begreep ik dat het ook leuk kan zijn als anderen succes hebben. Als ceo wilde ik altijd zelf scoren.’
Hoe zorgt u met al die toezichthoudende en adviserende functies voor een juiste balans tussen werk en ontspanning?
‘Ik heb me nog nooit ook maar ene seconde met de work-life-balance beziggehouden. Ik doe dingen die ik leuk vind, en die kunnen in de privésfeer liggen of op professioneel terrein. Het is misschien apart, maar ik heb ook nooit stress. Ik kan altijd prima slapen, neem geen zorgen mee naar bed.’
Besturen wordt ook wel vergeleken met topsport...
‘De vergelijking met topsport heeft me altijd verbaasd. Ik heb best met wat topsporters te maken gehad, en geloof me: topsport is heel anders dan besturen. Voor topsport moet je monomaan zijn. Je moet ten koste van alles een resultaat willen behalen. Dat hoort allemaal niet bij goed leiderschap. Het gaat uiteindelijk om de continuïteit van de onderneming en dat gaat verder dan het succes van een ceo. Als je besturen dan zo nodig met topsport wil vergelijken, dan is een ceo op zijn best een stabiele middenvelder die de sfeer in de kleedkamer goed weet te houden.’
U bent zelf actief in de paardensport. Wat brengen paarden u?
‘Paarden houden me bescheiden. Een paard houdt je een spiegel voor. Als je een rothumeur hebt, krijg je dat meteen terug. Nadeel is wel dat paarden je makkelijk veel geld kunnen laten kwijtraken. Mensen met paarden hebben de hemel op aarde, tot ze komen te sterven, dan heeft niemand wat te erven: dat weet iedere paardenman.’
Dit interview is gepubliceerd in Management Scope 02 2022.
Dit artikel is voor het laatst aangepast op 09-02-2022