Benodigd vertrouwen

Inmiddels bungelen we volgens velerlei vertrouwensbarometers ergens onderaan. Hoe het zover heeft kunnen komen dat we Fukuyama zo moesten teleurstellen, leest u in dit artikel. Door allerlei regels en wetten en nieuwe vormen van toezicht wordt geprobeerd het vertrouwen in Nederlandse bedrijven, instellingen en overheden weer op te vijzelen. Maar dat lukt nog niet erg.

Daar is ook wel meer voor nodig dan regels: misschien zelfs wel een cultuurverandering. En op z’n minst leiders die vertrouwen uitstralen. Vertrouwen in hun bedrijf en hun medewerkers, in de economie, maar ook in zichzelf. Nee, natuurlijk geen Cees van der Hoeven-types, maar bestuurders die voldoende zelfvertrouwen hebben zodat ze dat vertrouwen kunnen overbrengen.

Neem nou Olivier Piou, de ceo van Gemalto, het softwarebeveiligingsbedrijf dat sinds juni aan de AEX genoteerd staat. Hij weet mijn vertrouwen te winnen in het interview. Geen macho, geen blaaskaak, geen borstklopperij, geen arrogantie. Maar wel een berg gezond zelfvertrouwen. Hoe krijgt die man het voor elkaar dat ik denk: daar moeten we in Nederland een voorbeeld aan nemen? Piou is bescheiden, heeft grote kennis van zijn bedrijf, de techniek, de markt en de economie. Hij geeft concrete voorbeelden waaruit oprechte betrokkenheid blijkt en is stellig en optimistisch over de vooruitzichten van zijn bedrijf. Over de groeistrategie van Gemalto zegt hij: ‘Boekten we in 2012 een operationele winst van driehonderd miljoen euro, we mikken met onze strategie op een verdubbeling daarvan in 2017. Onze technologie is schaalbaar, uniek, uitermate betrouwbaar en veilig. De vraag naar geavanceerde mobiele netwerken en diensten zal de komende jaren sterk groeien.’

Dat straalt het vertrouwen uit dat we nodig hebben om de economie vooruit te krijgen. Als we dat bij Nederlandse bedrijven ook vaker tegenkomen, kan Fukuyama weer trots op ons worden.

Quinty Danko is hoofdredacteur van Management Scope.

Deze column is gepubliceerd in Management Scope 09 2013.