Fred van der Drift (NSI): 'Laat elkaar niet barsten'

Had u een crisisplan?
‘Ja, maar niet voor deze situatie. We hebben calamiteitenplannen, voor wanneer er een gebouw afbrandt bijvoorbeeld. We hebben het ontwikkelen van een crisisplan met de bestaande overlegstructuur opgepakt. In de eerste fase bekeken we hoe we onze panden schoon konden houden, met zo min mogelijk besmettingsgevaar. Dat werd minder relevant toen er een lockdown kwam en we na moesten gaan nadenken over hoe om te gaan met verzoeken tot uitstel van betaling van huurders. We hebben tegen de huurders laten weten dat we bereid zijn te kijken wat er mogelijk is als zij in financiële nood zitten. We hebben een gering aantal horecapanden en daarom is het haalbaar deze huurders even niets te laten betalen. Ook tijdelijke huurders in flex offices hoeven in mei niet te betalen. We wilden een gebaar maken, je laat elkaar niet barsten. Op termijn wordt het natuurlijk een ander verhaal en wordt levensvatbaarheid een factor.’

Het werken op kantoor zal anders worden, dat zal voor uw business ook veel veranderen. Hoe blijft u op de hoogte van wat er in de markt gebeurt?
‘We proberen zelf voorop te lopen. Wij zijn bezig om onze panden anderhalvemeterproof te maken. Mensen snakken naar echt contact, dat willen we faciliteren. Traditionele kantoren vormen het merendeel van ons aanbod, daar is meer afstand goed in te passen. Andere aanbieders hebben layouts waar mensen 50 centimeter van elkaar vandaan zitten, die hebben ineens een groot probleem. Met ingrepen is veel te doen. In ons kantoor in Hoofddorp zijn we nu aan het experimenteren met een kantoor voor de anderhalvemetersamenleving. Het is goed op te vangen: de bureaus gaan verder uit elkaar en mensen nemen een paar thuiswerkdagen. Men komt er nu achter dat dat helemaal niet erg is, maar het is niet zo dat we helemaal niet meer naar kantoor gaan. Ik was er vorige week nog, het is heerlijk om elkaar weer even te zien. Dat is een menselijke behoefte.’

Technologie kan veel oplossen, maar ook drempels opwerpen om te participeren in de discussie. Moet u daar bijvoorbeeld commissarissen in begeleiden?
‘Soms moet ik duidelijk maken dat we bepaalde onderwerpen echt aandacht moeten geven om problemen te voorkomen. Vroeger zou ik dan even bellen, nu zet ik dat uitgebreid beargumenteerd op de mail, zodat mensen rustig kunnen nadenken om uiteindelijk een goede beslissing te nemen. Dat moet ook, we zitten in een kritische tijd. Sommige beslissingen zijn heel ingrijpend, bijvoorbeeld als ze over huurders gaan die willen overleven. Dat is heel ingrijpend en het is nodig dat we er later verantwoording over af kunnen leggen. Daarom vind ik het belangrijk meer op papier te zetten en er bewust mee bezig te zijn.’

Dat werd in een eerder interview ook gezegd: het beslissingsteam moet zijn rol en verantwoordelijkheid met betrekking tot compliance nog meer begrijpen dan voorheen. Deze crisis heeft dat aangetoond.
‘Ja. In de eerste periode hebben we de frequentie van de vergaderingen van de raad van commissarissen verhoogd. We zaten eens per kwartaal regulier bij elkaar, nu hebben we wekelijks een update van ongeveer een half uur. De directie kan zo laten zien hoe ze het crisismanagement oppakken, zodat de commissarissen rust krijgen. De commissarissen moeten dicht op de ontwikkelingen zitten om relevant advies te kunnen geven. Dat werkt goed, en nu het allemaal een beetje geregeld is zullen die updates weer terugzakken van wekelijks naar maandelijks.’

Denkt u dat het weer business as usual wordt? Wat gaat er veranderen?
‘Mijn eerste indruk is dat er meer formalisering en daarmee verdieping komt. Neem de aandeelhoudersvergadering: normaal bereiden we ons voor op wat men tijdens de vergadering kan vragen en hebben we daarvoor standaardantwoorden klaarliggen. Bij schriftelijke vraagstelling ontstaat een andere dynamiek: de vragen komen immers eerder. Dan kun je niet meer zeggen dat je die cijfers even niet bij de hand hebt. Ik vind het interessant om te zien hoe dat zich ontwikkelt. Business as usual wordt het niet meer. De eerste fase van een crisis draait om het onverwachte, na de eerste schok ontstaat een nieuw evenwicht. Daarna volgen maatregelen en gaat het weer door. We gaan terug naar kantoor, maar op meer afstand. Die plexiglasschotten in de supermarkt hangen er. Dat is nu gewoon zo. We moeten ons erop voorbereiden dat het nog zeker twee jaar duurt, de kortste tijd die nodig is voor een vaccin. Wie denkt dat het over twee maanden voorbij is, zit nog in de ontkenningsfase.’

Heeft u budgettair dingen moeten aanpassen?
‘Nog niet. We hebben een redelijk intensieve reorganisatie achter de rug, dus er is geen overbodige luxe op dit moment. We sturen ook niet puur om kosten te drukken flexibele of tijdelijke krachten naar huis. We kijken naar wanneer de werkzaamheden zijn afgerond, dat is een natuurlijk moment om zo nodig afscheid te nemen. We zijn ook met onze integriteit en reputatie bezig en nemen onze kernwaarden als richtsnoer. Bedrijven die zich bij ons melden voor regelingen zijn niet altijd de bedrijven die het nu het hardst nodig hebben, maar de concerns die het mondigst zijn. Kleinere ondernemers hebben soms moeite een goed uitstelverzoek te schrijven. Zij hebben ook geen marktkracht. Sommige grote partijen zijn gewoon brutaal. Dan zie ik een verzoek en denk ik: moeten júllie nou echt als eerste bij ons aankloppen? We willen ook onze maatschappelijke verantwoordelijkheid pakken. Te woest de bijl in de wortels slaan, maakt veel kapot. We moeten kijken hoe we hier met de minste schade doorheen komen.’

Wat zou u mee willen geven aan uw collega’s?
‘Ga juist in deze tijd op zoek naar je persoonlijke ethiek. Sommige mensen zeggen: compliance is nu even niet aan de orde, het gaat om overleven. Terwijl het juist nu heel veel houvast geeft om te bedenken: wat is wijs, wat is moedig, wat is rechtvaardig? Dat komt nu allemaal heel reëel op ieders bord te liggen. Pak dat op een zorgvuldige manier op, besef hoe belangrijk je bent in het proces en dat je een bijdrage kunt leveren. Niet als een jankend hondje in de hoek gaan zitten, maar echt je verantwoordelijkheid pakken, dat is mijn oproep.’

In deze uitzonderlijke periode interviewen de auteurs van Management Scope bestuurders vanuit verschillende invalshoeken over hoe zij met deze crisis omgaan, en bundelen wij al deze artikelen onder de noemer #tacklecorona.