Huidige functies Pieter Hemels
- 2018 - heden ‘Imaginer’ (directeur/oprichter), ftrprf
- 2019 - heden Vicevoorzitter bestuur, Kansfonds
Loopbaan Pieter Hemels
- 1996 - 2018 Directeur, Hemels van der Hart
- 2000 - 2004 Partner, VODW/Marketing Village
- 1990 - 1996 Directeur, Hemels Weyers van der Hart
- 1987 - 1990 Directeur, CD Club
- 1986 - 1990 Marketing manager, Magazine Partners
Opleiding Pieter Hemels
- Frederik Muller Academie, Amsterdam
Overige vermeldingen
Kansfonds, UN Global Compact, Stichting Lef, CDA, VKMO
Trivia
Werk, fotografie, zeilen
Thuis
Getrouwd, drie kinderen, een kleindochter
Essays door Pieter Hemels
Over bloemetjes, bijtjes en toekomstbestendig ondernemen
Op 19 november mocht ik de jaarvergadering van CETAF in Madrid openen. Bij dit Consortium of European Taxonomic Facilities zijn 77 organisaties aangesloten, waar 5.000 wetenschappers werken die onderzoek doen naar biodiversiteit. Door een fantastisch gastheerschap van Museo Nacional de Ciencias Naturales was de sfeer prima. Tot het inhoudelijk programma startte en het meer de sfeer van Onder Professoren van Willem Frederik Hermans kreeg.
Op 19 november mocht ik de jaarvergadering van CETAF in Madrid openen. Bij dit Consortium of European Taxonomic Facilities zijn 77 organisaties aangesloten, waar 5.000 wetenschappers werken die onderzoek doen naar biodiversiteit. Door een fantastisch gastheerschap van Museo Nacional de Ciencias Naturales was de sfeer prima. Tot het inhoudelijk programma startte en het meer de sfeer van Onder Professoren van Willem Frederik Hermans kreeg.
Best wel van goede wil
Een journalist van Management Scope vertelde me dat alle bestuurders die hij geïnterviewd heeft, de ambitie hebben om de wereld beter achter te laten. Maar is dat wel zo? Is ‘beter achterlaten’ niet vaak een gelukkige bijvangst of een goed verpakt verhaal dat zich afspeelt in de kantlijn van de echte strategie?
Een journalist van Management Scope vertelde me dat alle bestuurders die hij geïnterviewd heeft, de ambitie hebben om de wereld beter achter te laten. Maar is dat wel zo? Is ‘beter achterlaten’ niet vaak een gelukkige bijvangst of een goed verpakt verhaal dat zich afspeelt in de kantlijn van de echte strategie?