Topvrouwenkettingbrief
Maar het is toch belachelijk dat bij tal van studies blijkt dat veertig tot vijftig procent vrouw is – dames die nét zo intelligent zijn als hun mannelijke tegenhangers – terwijl in de top van het bedrijfsleven het percentage blijft hangen in de low teens.
UITLEGGEN
Sinds vorig jaar moet elk beursfonds in het jaarverslag uitleggen wat er op het gebied van diversiteit is gedaan. Als er dan een vrouw wordt benoemd, roept dat meteen de vraag op of het vanwege de wetgeving is of vanwege de kwaliteit van de kandidaat. ‘Hoe zit dat bij Value8?’, vroeg Ad Scheepbouwer toen ik hem jaren geleden voor Management Scope interviewde en vroeg naar het percentage vrouwen in managementfuncties. Welnu, we hebben inmiddels één vrouw in de driekoppige raad van bestuur. Vanuit mijn perspectief als medebestuurder is de helft van de andere bestuurders vrouw. En ze is geen bestuurder geworden omdat ze vrouw is, maar gewoon omdat ze goed is. Als ze man was geweest – Kees in plaats van Kee – dan had hij de functie ook gekregen.
BLANK EN MAN
Bij de beursfondsen waarbij Value8 betrokken is, hebben we twee keer een vrouwelijke bestuurder voorgedragen en twee keer een vrouwelijke commissaris. Tot zover het goede nieuws. Nu mijn eigen bijdrage. Onze eigen raad van commissarissen is honderd procent man. Om het nog erger te maken: blank, boven de zestig en uit de financiële sector. Het zijn uitstekende, constructief-kritische commissarissen. Geen ja-knikkers, geen nee-schudders. Maar diversiteit… nou ja, die diversiteit zit vooral in de woonplaatsen.
Onlangs ben ik benoemd tot commissaris bij Euronext Amsterdam. Die benoeming, nota bene op voordracht van werknemers, heb ik als long term beurs-supporter vereerd aanvaard. Maar mijn bijdrage aan diversiteit is nul komma nul. Ook ik ben – toegegeven – man en blank. Het liefst wil ik de schuld geven aan de vrouwen zelf, maar dat is zeker niet het hele verhaal. Het is gevaarlijk om de lage vertegenwoordiging toe te schrijven aan typische mannelijke en vrouwelijke eigenschappen, maar ik ga het toch proberen. Bij voetbal heb je jongetjes die zeuren bij de coach of ze in de spits mogen en je hebt jongetjes die zich gedwee in de rol van verdediger schikken. Mannen zijn bovengemiddeld uitgerust met die eerste eigenschap; het haantjesgedrag – overigens zonder de dames van ‘kippetjesgedrag’ te willen beschuldigen.
BITCHY EN VROUW
Vrouwen aan de top worden ook wel bitchy gevonden. Harde vrouwen met een zekere arrogantie over zich. Weet u nog: die foto van Nina Brink op de voorpagina van de Volkskrant vlak voor de beursgang van World Online. Zo dus! Of haar toenmalige vriendin Neelie Kroes, die grossierde in commissariaten. Toen ik, als begin twintiger, als vergaderbezoeker van de VEB bij de aandeelhoudersvergadering van de Nationale Investeringsbank een paar vragen stelde aan topman (professor) Jonkhart, kreeg ik van president-commissaris Neelie Kroes de sneer dat ik na de vergadering wel college van Jonkhart kon krijgen. Kennelijk had ik met mijn vraag ‘waarom heeft de NIB met honderdtachtig medewerkers achttien commissarissen nodig?’ een gevoelige snaar geraakt. Veel respect voor Neelie overigens. Oh ja, ik zou de schuld nog aan de vrouwen zelf geven.
OLD GIRLS NETWORK
Kijk, naast het old boys network hebben we tegenwoordig ook een old girls network. Denk aan Marike van Lier Lels of onze eigen Tineke ‘Scope’ Bahlmann. Als alle vrouwen uit het old girls network nu eens een lijstje maken van vijf goede vrouwelijke professionals die nog geen deel uitmaken van dat netwerk en die vrouwen maken weer hun eigen lijstje van vijf – een topvrouwenkettingbrief – dan lost het probleem zich vanzelf op.
Peter Paul de Vries is directeur van het beursgenoteerde bedrijf Value8.
Deze column van Peter Paul de Vries is gepubliceerd in Management Scope MS 08 2014.