De eerste 100 dagen als commissaris van PGGM
Wie: Henk Broeders
Wat: Sinds november 2018 lid Van de raad van commissarissen van de coöperatieve pensioenuitvoeringsorganisatie PGGM.
U heeft sinds eind jaren ’90 bij McKinsey & Company gewerkt. Inmiddels vervult u diverse functies bij meerdere organisaties. Waarom niet langer één werkgever?
‘Bij McKinsey is het gebruikelijk om rond je 55ste ruimte te maken voor een nieuwe generatie. Na mijn laatste aanstelling als senior partner bij McKinsey Toronto was dat moment aangebroken. Nadenkend over de rest van mijn werkende leven kwam ik tot een aantal conclusies: ik wilde niet meer fulltime werken, ik wilde meer maatschappelijk relevante activiteiten vervullen, iets doen met mijn kennis van de financiële sector, en ik wilde terug naar Nederland. Behalve bij PGGM ben ik nu commissaris bij het Alexander Monro borstkankerziekenhuis in Bilthoven en ben ik betrokken bij stichtingen op het gebied van kanker- en Alzheimeronderzoek. Daar ben ik twee à drie dagen per week mee bezig.’
Wat kunt u bij PGGM bijdragen?
‘Ik heb in de financiële sector met name het op gebied van it en operations gewerkt, dus ik hoop goed te kunnen adviseren bij grote issues rondom die thema’s. Door de aanhoudend lage rente staat het rendement en dus de dekkingsgraad onder druk. Ik wil graag helpen bij de transitie naar meer rendement, maar dat is lastig in de huidige context. We hebben allerlei scenario’s doordacht, maar kunnen pas investeren als er meer zicht is op hoe het verder gaat met het pensioenstelsel.’
Hoe verliep uw onboardingproces?
‘Ik was positief verrast. Er waren gesprekken voorbereid met zo’n 40 mensen binnen en buiten de organisatie. Verder mocht ik een aantal keren aanschuiven bij vergaderingen van een aantal managementteams en diverse commissies. Zo kon ik het bedrijf in een kort tijdsbestek goed doorgronden.’
Hoe was uw voorbereiding op de commissarisrol?
‘Bij McKinsey had ik al veel te maken met raden van commissarissen die bijvoorbeeld een second opinion met betrekking tot de strategie van het bestuur wilden. Verder heb ik de Nyenrode Commissarissencyclus doorlopen. Daar kwamen veel mensen vertellen over hun successen, maar ook vaak over grote problemen waar ze tegenaan waren gelopen. Daardoor realiseerde ik me pas goed hoe aansprakelijk je bent als toezichthouder. Soms dacht ik zelfs: Waarom zou ik dit willen?’
Wat was uw antwoord?
‘Het commissariaat bij PGGM, met de Stichting Pensioenfonds Zorg en Welzijn als grootste klant, sluit aan bij mijn interesse voor functies op het snijvlak van zorg en financiën. Gelukkig ken ik een van mijn medecommissarissen bij PGGM al langer. Daardoor kon ik open vragen waar ik in stapte. Er bleken geen grote onvoorziene risico’s. Het helpt enorm om dat te horen van iemand die je vertrouwt.’
Vanwaar die passie voor de zorgsector?
‘Mijn moeder is vroeg overleden aan een vorm van borstkanker die nu niet meer dodelijk hoeft te zijn. Wetenschappelijk onderzoek heeft dus zin. Daarom heb ik altijd onbezoldigde functies rondom kankeronderzoek vervuld. Vanuit die betrokkenheid zet ik graag als commissaris mijn financiële kennis in.’
Dit korte interview is gepubliceerd in Management Scope 06 2019, als onderdeel van onze vaste rubriek 'Komen en gaan'.